Si Inday ay gising bago pa ang araw,

May hawak na walis, may dangal na buo.

Kahit pagod, siya’y laging masigla,

Ngiti’y parang araw sa gitna ng luha.

Sa loob ng bahay, siya’y ilaw at sigla,

Nag-aalaga’t nagluluto ng may saya.

Kahit hindi sa kanya ang yaman o palasyo,

Puso niya’y higit pa sa ginto.

Tinitiis ang layo sa mahal sa buhay,

Para lang sa pamilya'y may uwi’t alay.

Kay Inday, ang bawat sentimo’y dasal,

Na sana’y magtuloy-tuloy ang kabutihang asal.

Hindi siya sikat, walang medalya,

Pero sa puso ng marami—siya’y dakila.

Sa bawat galaw, sa bawat hakbang,

Si Inday ay huwaran ng tibay at dangal.